Ανθολόγιον Ψαλμάτων Πέτρου Μπερεκέτη

Ο Πέτρος ο Γλυκύς, γνωστός με το επωνύμιον Μπερεκέτης, τέλη του 17ου αιώνα με αρχές του επόμενου, αποτελεί τη συνέχεια των τριών της εποχής μεγάλων διδασκάλων, Μανουήλ του Νέου Χρυσάφου, Γερμανού Αρχιερέως Νέων Πατρών, Μπαλασίου Ιερέως και νομοφύλακος, συμπληρώνοντας έτσι τη σπουδαία τετράδα των μεγάλων δημιουργών, όπου η παρουσία καθενός στιγματίζει διακριτικά τα μουσικά δρώμενα του ΙΖ αιώνος στην Εκκλησιαστική μας Μουσική. Παράλληλα αποτελεί το συνδετικό κρίκο με μια νέα μουσική εποχή, της οποίας καθίσταται δημιουργός.
Ο πονήσας Φώτης Θεοδωρακόπουλος προχωρά σε σοφή και προσεγμένη σύντμηση των μαθημάτων του Μπερεκέτη, ώστε να μην αλλοιώνεται η πρωτότυπη μορφολογική δομή τους, δίνοντας την ευκαιρία στους ιεροψάλτες να τα συμπεριλάβουν στο ρεπερτόριό τους τόσο στο αναλόγιο, όσο και σε συνάξεις βυζαντινών χορωδιών. Τα μαθήματα αυτά γίνονται πλέον προσιτά σε κάθε μελωδό του Ιερού Αναλογίου, αλλά και πρακτικά χρήσιμα για τις σημερινές λειτουργικές ανάγκες.