Θρύλοι και Φάρσες Κατουλουκαβιτσαίικες

Αναμφισβήτητα, η καθημερινότητα κάθε ανθρώπου ποικίλει ανάλογα με την περιοχή που διαμένει. Ακόμα και η μορφολογία του εδάφους παίζει ρόλο στη διαμόρφωση γλωσσικών ντοπιολαλιών, ύφος και ήθος τραγουδιών, χορών, εθίμων κ.λπ.

Έτσι αποφάσισα να καταγράψω όσο περισσότερες στιγμές ήταν δυνατόν να θυμηθώ από το χωριό μου ώστε να τις κρατήσω έστω και σαν ιστορικές-λαογραφικές πληροφορίες αφού σήμερα όλα ή σχεδόν όλα τα έχει σαρώσει και τα έχει εξαφανίσει η λαίλαπα του σύγχρονου πολιτισμού.

Στις μικρές και κλειστές κοινωνίες των χωριών κυκλοφορούσαν διάφορες ιστορίες που είχαν να κάνουν με δαιμονικά, με νεράιδες κ.λπ. Έτσι και το δικό μου χωριό δεν μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση και να μην έχει τα δικά του.

Αυτούς λοιπόν τους θρύλους όπου οι γιαγιάδες μας τα βράδια του βαρύ χειμώνα μαζεμένοι στο παραγώνι μας τα διηγούνταν. Επίσης ένα μέσον διασκέδασης στη μικρή κοινωνία του χωριού ήταν και οι φάρσες, οι πλάκες που σκάρωναν κάποιοι επιτήδειοι του είδους.